فراوانی اختلالات طیف دو قطبی در مبتلایان به اختلالات اضطرابی تحت درمان در کلینیک های سرپایی روانپزشکی شهر اصفهان

زمینه و هدف: شواهد اخیر وجود میزان قابل توجهی از همپوشانی اختلالات اضطرابی در افراد تحت مراقبت با تشخیص اختلالات دو قطبی را نشان می دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین فراوانی نسبی اختلالات طیف دو قطبی در کسانی که با تشخیص یک اختلال اضطرابی تحت درمان هستند، انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی 210 نفر از مراجعین به مطب روانپزشکان و درمانگاه روانپزشکی بیمارستان نور اصفهان که با تشخیص اختلالات اضطرابی تحت درمان بودند (گروه مورد) و 210 نفر از سطح جامعه در محیط های اداری دانشگاه و سایر مراکز جمعیتی (گروه شاهد) انجام گرفت. از مقیاس تشخیص اختلالات طیف دو قطبی جهت غربالگری مبتلایان احتمالی به اختلال دو قطبی استفاده شد. داده های جمع آوری شده به وسیله آزمون های آماری کای دو و رگرسیون لوجستیک تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: با توجه به همسان سازی انجام شده بین دو گروه از نظر سن، جنس و سطح تحصیلات تفاوت معنی داری وجود نداشت. فراوانی نسبی اختلالات طیف دو قطبی در مبتلایان به اختلالات اضطرابی در گروه مورد 8/15% و در گروه کنترل 4/5% بود (001/0>P) (65/1-94/6 =95% CI، 38/3OR=) که نشان می دهد شانس ابتلاء به اختلالات طیف دو قطبی در گروه مورد حدود 3 برابر گروه کنترل است. نتیجه گیری: اختلالات طیف دو قطبی در مبتلایان به اختلالات اضطرابی در مقایسه با گروه کنترل به مراتب شایع تر است و لازم است در رویکرد تشخیصی و درمانی مبتلایان به اختلالات اضطرابی این موضوع مورد توجه قرار گیرد.